اشتباه کن ...

چند خط حرف دل بی آرایه، بی قاعده،بی چهار چوب ،

چند وقتیست از حوالی خانه ات که میگذرم با چشم به دنبال یک اتفاق ساده میگردم،

اتفاقی به کوچکی دیدنت میان آدمها و به بزرگی دیدنت بعد از آن همه ندیدنها، 

آنقدر میخکوب آن خیابان میشوم که گویی یک عمر آن حوالی را ندیده ام...

اما خودم میدانم که کجای کار میلنگد، 

من تورا از آن خیابان طلب دارم 

پنجره ی اتاقت از دوردست التماسم میکند ، 

نرده های آهنی حفاظ پشت تراس خانه ات مرا محبوس خود کرده اند و راهی جز فرار از میان آن هم خواستن نذاشته است ...

سرم را بر میگردانم از آن برمودای شهر ولی قلبم همچنان چهار میخ آن نقطه از زمین است .

چگونه میشود داشتَنت را تنها برای لحظه ای کوتاه؟

چگونه میشود تصویر قامتت را از میان عابران این خیابان ؟

تا به کی تورا میان این مردم نقاشی کنم ؟

تا به کی شباهت های تورا با این و آن حکاکی کنم ؟

تا کجا بدون تو در کنار تو قدم بزنم ؟

تا به کی خیره به گوشه ای اشعار تو را خطاطی کنم ؟

تا به تقاص کدامین گناه، قلبم دلتنگم را به بازی بگیرم ؟

آخر بیا یک بار هم که شده، اشتباهیو اتفاقی از میان پرده ی سیاه چشمان خسته ام عبور کن .

اصلا بیا یک بار هم که شده محض رضای خدا اشتباه کن....

:::محمد ناقوس:::